De data asta rubrica “Secundele mele” va devia putin de la ceea cu ce v-ati obisnuit. Va prezint o definitie a Olandei asa cum o vad olandezii insisi, cu toata auto-ironia care ii caracterizeaza si care este ceva ce eu personal admir. Dupa parerea mea e cea mai reprezentativa autobiografie a Olandei posibila intr-un text atat de scurt. E vorba despre traducerea (libera) a versurilor unui cantec pop foarte popular despre Olanda si olandezi, intitulat “15 miljon mensen”, adica “15 milioane de oameni”. Versurile si muzica au fost compuse de artistii Fluitsma si van Tijn. Versiunea in original e la sfarsitul textului in romana.
Tara a celor 1000 de opinii diferite;
Tara simtului practic;
Cu toata lumea pe plaja;
Cu biscuiti la micul dejun.
Tara unde nimeni nu intrece masura
Decat atunci cand invingem,
Atunci pasiunea izbucneste
Si nimeni nu ramane la o parte.
Tara opusa sfaturilor cicalitoare;
Nici o uniforma nu e sacra:
Un fiu isi numeste tatal Piet;
O bicicleta nu e nicaieri in siguranta.
Refren: 15 milioane de oameni
Pe acea mica bucata de insula,
Nu le poti prescrie legi,
Trebuie sa-i lasi in voia lor.
15 milioane de oameni
Pe acea mica bucata de insula,
Nu trebuie sa le arati cum sa traiasca,
Trebuie sa-i lasi in voia lor.
Tara plina de grupuri de protest
Fara un adevarat lider;
Draperiile sunt intotdeauna deschise;
Pranzul e un sandwich cu branza.
Tara plina de toleranta
Dar nu pentru vecin,
Marea intrebare care ramane fiind:
Din ce saracia isi plateste chiria.
Tara care are grija de toata lumea:
Nu exista caine fara adapost,
Cu mingi de orez in perete
Si nimeni care mananca paine goala.
(Refren*2)
Land van 1000 meningen
Het land van nuchterheid
Met z’n allen op het strand
Beschuit bij het ontbijt
Het land waar niemand zich laat gaan
Behalve als we winnen
Dan breekt acuut de passie los
Dan blijft geen mens meer binnen
Het land wars van betutteling
Geen uniform is heilig
Een zoon die noemt zijn vader Piet
Een fiets staat nergens veilig
Refren: 15 miljoen mensen
Op dat hele kleine stukje aarde
Die schrijf je niet de wetten voor
Die laat je in hun waarde
15 miljoen mensen
Op dat hele kleine stukje aarde
Die moeten niet het keurslijf in
Die laat je in hun waarde
Het land vol groepen van protest
Geen chef die echt de baas is
Gordijnen altijd open zijn
Lunch een broodje kaas is
Het land vol van verdraagzaamheid
Alleen niet voor de buurman
De grote vraag die blijft altijd
Waar betaald ‘ie nou z’n huur van
‘t Land dat zorgt voor iedereen
Geen hond die van een goot weet
Met nassiballen in de muur
En niemand die droog brood eet
(Refren*2)